Dźwięki mieszkają w chmurach

Rezonans, wysoka pozycja i otwarte gardło- gdyby dodać jeszcze oddychanie, to w zasadzie byłoby wszystko, co decyduje o prawidłowej emisji. Łatwo powiedzieć, trudniej wykonać.

Teoretycznie sytuacja jest dość prosta- należy dążyć do tego, by w całej skali głosu obecny był rezonans głowy, dzięki czemu głos stanie się nośny. Przy naturalnym ułożeniu aparatu artykulacyjnego fala dźwiękowa odbija się na twardym podniebieniu, dając uczucie lekkiego drżenia warg, zębów i podniebienia tuz za górnymi zębami. Tak uzyskamy bliską pozycję dźwięku. Otwarte gardło powoduje, że w tzw. trakcie wokalnym nie ma żadnych przeszkód.

Można pracować nad tymi elementami za pomocą wyobraźni muzycznej, np.

"chwyć dźwięk w zęby jakbyś gryzł jabłko" lub "pomyśl, że dźwięki mieszkają w chmurach, weź je z sufitu, nie podnoś z ziemi"¹.

To tylko mała próba tego, co można usłyszeć na lekcji śpiewu. Śmiech śmiechem, ale wyobraźnia może zdziałać cuda, a bez niej o głosie nie da się powiedzieć zbyt wiele.

Jeśli jednak ktoś woli nieco konkretniej, to zapraszam niżej.

Ćwiczenia

1. Oddychaj naprzemiennie- zatkaj jedną z dziurek nosa palcem, weź wdech przez drugą, zamień je, wypuść powietrze i weź wdech, zamień dziurki....

2. Wokalizuj na [n], sprawdzaj różne wysokości.

3. Zgromadź powietrze w ustach (balonik), wypuszczaj je stopniowo.

4. Zgromadź powietrze, ale tym razem wypuść je gwałtownie wraz z artykulacją sylaby

BA

BO

BE

BU

BY.

(Nadymaj policzki przed każdą sylabą; pozwól głosowi odezwać się naturalnie, jego siła może Cię zaskoczyć.)

5. Dla lepszego panowania nad rezonatorem nosowym (czyli przy niechcianym nosowaniu) można wymawiać ciąg sylab w parach ustna [b] i nosowa [m], sprawdzając, czy po [m] nie unasawia się samogłoska:

BA- MA

BO-MO

BE-ME

BU-MU

BY-MY.

6. Licz na głos z wyciągniętym poza jamę ustną językiem- staraj się zachować jego ruchy artykulacyjne, tzn. ruchy w górę i w dół. Wystarczy do 12 :).

7. Wyciągnij język na brodę, otwórz usta, weź przez nie kilka wdechów. Zapamiętaj odczucie chłodu na tylnej ścianie gardła- to właśnie jest otwarte gardło.

8. Zachowując odczucie otwartego gardła podczas wdechu wypowiadaj kolejno nazwy dni tygodnia z jednoczesnym głaskaniem policzków z góry na dół, w wyobraźni wysyłaj wypowiadane słowa w jakieś konkretne miejsce w przestrzeni, mów wolno, wydłużając samogłoski.

1Cytaty pochodzą z książki Tarasiewicz B., Mówię i śpiewam świadomie. Podręcznik do nauki emisji głosu, Kraków 2006, s.203. Przedstawiam je tu jedynie dla pokazania ograniczeń naszego języka pojawiających się podczas szukania wokalnych wskazówek, absolutnie nie mam zamiaru wyśmiewać autorki, która jest wspaniałą osobą.